Wolsung: Magia Wieku Pary

Jest jeszcze jeden element mechaniki Wolsunga, bardzo ważny, kluczowy wręcz, o którym jeszcze nie rozmawialiśmy: zagrywanie kart z Archetypów. Na szczęście pojawiła się świetna okazja, by zająć się tematem. Dostałem maila z takim problemem:

Mam jeszcze jedną uwagę odnośnie Archetypów – z moich obserwacji wynika, że mało kto tak naprawdę czuje o co z tym chodzi. Nie ma to żadnych mechanicznych konsekwencji przez co jest często zapominane lub stosowane “na odwal się”. Trochę jak z charakterem w DnD. Do tego zagrywanie kart najczęściej ogranicza się do: “To ja zagrywam Króla za +4”. Jest to aspekt chyba tylko dla zaawansowanych graczy RPG, a bardzo trudny do wyłapania dla nowicjuszy.

Muszę więc napisać, dlaczego uważam zagrywanie kart za serce Wolsunga i czemu, oraz jak, zawsze namawiam na to początkujących graczy.

Jakiś czas temu spytałem Was, czego byście sobie życzyli w tym roku w kwestii Wolsunga, i dostałem mnóstwo ciekawych odpowiedzi.

Najczęściej przewijał się wśród nich jeden wątek:

• Może jakaś uproszczona mechanika?
• Najchętniej bym widział w tym roku plany dotyczące nowej edycji. Może zainspirowanej grami PbtA?
• Chciałbym drugiej edycji.
• Chciałabym nowej edycji z nowoczesną mechaniką.

Pójdźmy więc dalej tym śladem…

Dzisiejszy wpis traktuje o zmianach typu konfrontacji i o używaniu umiejętności spoza konfrontacji. Za podsunięcie tematu dziękuję graczowi, który podesłał bardzo ciekawe pytanie:

Jeden z uczestników nagle zaczyna strzelać podczas dyskusji. Co dalej z dyskusją?

W poprzednim odcinku rozmów o mechanice poruszyliśmy temat dyskusji. Jednak cały czas po piętach deptał im drugi temat, budzący wasze wątpliwości: pościgi.

Powiem szczerze, że pościgi zawsze były tą częścią zasad, z którą mieliśmy najwięcej problemów jako autorzy — i którą najbardziej zmieniliśmy w edycji 1.5. Wciąż jednak nie jestem w pełni zadowolony z tego, jak rzeczy są opisane w podręczniku.

W tym wpisie postaram się wyklarować jak najwięcej niejasności.

Zapytałem Was, które z zasad opisanych w podręczniku do Wolsunga były najmniej przyjazne w użytkowaniu. Wasze odpowiedzi okazały się bardzo zgodne i brzmiały na przykład tak:

Najtrudniejsze dla mnie było zrozumienie konfrontacji: Dyskusja. Bardzo trudno sprzedać to graczom, przez co u mnie na sesjach były bardzo rzadko i do tego ułomne. Wydaje mi się, że wymagają od graczy pewnej elokwencji.

Porozmawiajmy więc o dyskusjach.

Jedną z rzeczy, która wyróżnia naszą magiczno-parową fabularną grę akcji, są ramki “Za kulisami”, w których wprost piszemy o naszych intencjach i powodach, dla których jakiś element podręcznika czy świata wygląda właśnie w taki a nie inny sposób.